شروع و شیوع ADHD

شروع و شیوع ADHD

Blog Article

اکثر تحقیقات از این نظریه حمایت می کنند که ADHD یک وضعیت فیزیولوژیکی است و بنابراین در بدو تولد وجود دارد. با این حال، شروع قابل توجه علائم ADHD معمولا در اوایل دوران کودکی رخ می دهد. قبل از 5 سالگی، تشخیص علائم ADHD ممکن است دشوار باشد، زیرا اکثر کودکان خردسال بسیار پرانرژی، به راحتی حواس پرتی و تکانشی هستند. بنابراین میانگین سن تشخیص برای ADHD 8 سال و برای ADD 10 سال است. تفاوت در سن تشخیص احتمالاً به این دلیل رخ می دهد که علائم بیش فعالی در نتیجه رفتار فعال و پر سر و صدا کودک بیشتر از مشکلات توجه صرف که آرام و ساکت هستند توجه بیشتری را به خود جلب می کند. ناظران به سختی می توانند متوجه رفتارهای وحشیانه و خارج از کنترل شوند، در حالی که ممکن است مجبور باشند کودک را به دقت مطالعه کنند تا رفتارهای حواس پرت و بی توجه را ببینند. اغلب، با بزرگتر شدن کودکان، علائم ADHD در آنها کاهش می یابد. 30٪ تا 70٪ از کودکان مبتلا به ADHD همچنان علائم را تا بزرگسالی تجربه می کنند، اگرچه ممکن است این علائم کمتر از دوران کودکی باشد.

شیوع

تا سال 1996، حداقل 40 درصد از کودکانی که به ارائه دهندگان روانپزشکی کودکان سرپایی مراجعه می کردند، مبتلا به ADHD بودند. بر اساس گزارش مرکز کنترل بیماری، 4.4 میلیون جوان بین 4 تا 17 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی تشخیص داده شده اند. DSM IV-TR نشان می دهد که میزان شیوع ADHD در کودکان 3 تا 7 درصد و در بزرگسالان 2 تا 5 درصد است. با استفاده از این نرخ های شیوع می توان تخمین زد که در یک کلاس درس 25 تا 30 کودک، حداقل یکی از آن کودکان دارای ADHD خواهد بود.

تا سال 2003، تقریباً 2.5 میلیون جوان برای علائم ADHD تحت درمان دارویی قرار گرفتند. نرخ داروهای تجویزی برای ADHD در ایالات متحده به طور چشمگیری در حال افزایش است، به طوری که در مناطق جغرافیایی خاصی تعداد نسخه هایی که ده سال پیش نوشته شده سه یا چهار برابر شده است. اگرچه افزایش نرخ دارو ممکن است با بهبود آگاهی و تشخیص مرتبط باشد، برخی از متخصصان تئوری های متفاوتی دارند. برخی از محققان حدس می زنند که افزایش شیوع ADHD و نرخ درمان ممکن است با تغییرات مرتبط با زندگی در عصر دیجیتال مرتبط باشد، مانند کاهش سطح فعالیت بدنی و قرار گرفتن کمتر در معرض محیط طبیعی، که تصور می شود منجر به افزایش میزان بی قراری و تکانشگری شود. رفتار (این ایده را در بخش خود در مورد علل ADHD بیشتر مورد بحث قرار خواهیم داد).

تفاوت های جنسیتی

پسران سه برابر بیشتر از دختران مبتلا به ADHD تشخیص داده می شوند. و مردان بالغ بیشتر از زنان بالغ تشخیص داده می شوند. مردان در تمام سنین به مراتب بیشتر از زنان بیش فعالی و کمی بیشتر از زنان علائم بی توجهی نشان می دهند. تقریباً 10٪ از کل مردان و 4٪ از زنان مبتلا به ADHD تشخیص داده شده اند.

تفاوت در میزان شیوع بین مردان و زنان پدیده جالبی است. نه تنها پسرها معمولاً بیش فعال هستند، بلکه پسرهایی که بی توجه هستند معمولاً بازی می کنند (و دچار مشکل می شوند). در مقابل، دخترانی که بی توجه هستند، تمایل به رویاپردازی دارند. این تمایلات ممکن است حداقل تا حدی توضیح دهد که چرا مردان بیشتر از زنان تشخیص داده می شوند. با این حال، واقعاً مشخص نیست که آیا تفاوت واقعی مبتنی بر جنسیت در استعداد ژنتیکی به ADHD وجود دارد یا اینکه احتمال ابتلای زنان به ADHD بسیار کمتر از مردان است. تحقیقاتی در حال انجام است تا منشا این تفاوت ها مشخص شود.

تفاوت های بین فرهنگی

اگرچه ADHD بیشتر در ایالات متحده تشخیص داده می شود، اما در هر کشوری که مورد مطالعه قرار گرفته است، دیده شده است. نرخ شیوع در کانادا، آلمان، هلند، نیوزلند، نروژ، پورتوریکو و بریتانیا از 1.7 تا 10 درصد متغیر است. جالب اینجاست که میزان تشخیص در کشورهای صنعتی در حال افزایش است. این نرخ های فزاینده ممکن است تا حدی با افزایش آگاهی از این اختلال در کشورهای دیگر توضیح داده شود که منجر به بهبود تشخیص و درمان می شود.

Report this page